Ομολογία Πίστεως του 1689

Κεφάλαιο 5

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

Παράγραφος 1. Ο Θεός, ο καλός Δημιουργός των πάντων, με την άπειρη δύναμη και σοφία Του στηρίζει, κατευθύνει, ελέγχει και κυβερνεί τα πάντα, έμψυχα και άψυχα,1 από το μεγαλύτερο ως και το μικρότερο,2 με τη σοφότατη και αγιοτάτη πρόνοιά Του, για το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, σύμφωνα με την αλάνθαστη πρόγνωσή Του και την ελεύθερη και αμετάβλητη βουλή του θελήματός Του, στον έπαινο της δόξας της σοφίας Του, της δύναμης Του, της δικαιοσύνης Του, της άπειρης καλοσύνης Του και του ελέους Του.3

1 Εβραίους 1:3, Ιώβ 38:11, Ησαΐας 46:10,11, Ψαλμός 135:6

2 Ματθαίον 10:29-31

3 Εφεσίους 1:11

Παράγραφος 2. Παρά το γεγονός ότι σε σχέση με την πρόγνωση και το διάταγμα του Θεού, ο Οποίος είναι η πρώτη αιτία, όλα τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα αμετάβλητα και αλάνθαστα,4 έτσι ώστε τίποτα δεν επέρχεται κατά τύχη ή χωρίς την πρόνοιά Του·5 κι όμως με την ίδια αυτή πρόνοιά Του, τα διέταξε να λειτουργούν ανάλογα με τη φύση των δευτερευόντων αιτιών είτε κατ’ ανάγκην, είτε ελεύθερα, είτε ενδεχόμενα.6

4 Πράξεις 2:23

5 Παροιμίες 16:33

6 Γένεση 8:22

Παράγραφος 3. Υπό κανονικές συνθήκες, στην πρόνοιά Του, ο Θεός κάνει χρήση μέσων,7 όμως είναι ελεύθερος να εργαστεί χωρίς αυτά,8 υπεράνω αυτών9 και σε αντίθεση με αυτά,10 κατά την ευχαρίστησή Του.

7 Πράξεις 27:31,44, Ησαΐας 55:10,11

8 Ωσηέ 1:7

9 Ρωμαίους 4:19-21

10 Δανιήλ 3:27

Παράγραφος 4. Η πανίσχυρη δύναμη, ανεξερεύνητη σοφία και άπειρη καλοσύνη του Θεού εκδηλώνεται στην πρόνοιά Του, ώστε η καθορισμένη βουλή Του επεκτείνεται ακόμη και στην πτώση του πρώτου ανθρώπου στην αμαρτία, και σε όλες τις άλλες αμαρτωλές δράσεις των αγγέλων και των ανθρώπων·11 και σε αυτές δεν δίνει απλά την άδειά Του, διότι τις περιορίζει σοφότατα και δυναμικά, και τις διατάσσει και τις κυβερνάει12 με ποικίλους τρόπους για να φέρει εις πέρας τους αγιοτάτους σκοπούς Του·13 ωστόσο, η αμαρτωλότητα των πράξεών τους προέρχεται μόνο από τα πλάσματα, και όχι από τον Θεό, ο Οποίος είναι αγιότατος και δικαιότατος, και ούτε είναι, ούτε μπορεί να είναι ο υπαίτιος της αμαρτίας ή Αυτός που την εγκρίνει.14

11 Ρωμαίους 11:32-34, Β΄ Σαμουήλ 24:1, Α΄ Χρονικών 21:1

12 Β΄ Βασιλέων 19:28, Ψαλμός 76:10

13 Γένεση 1:20, Ησαΐας 10:6,12

14 Ψαλμός 50:21, Α΄ Ιωάννη 2:16

Παράγραφος 5. Ο σοφότατος, δικαιότατος και ελεήμων Θεός συχνά αφήνει για κάποιο χρονικό διάστημα τα παιδιά Του να πέσουν σε διάφορους πειρασμούς και να βιώσουν τις διαφθορές της καρδιάς τους, για να τους διαπαιδαγωγήσει για τις προηγούμενες αμαρτίες τους, ή για να αποκαλύψει σ’ αυτούς την κρυφή δύναμη της διαφθοράς και της δολιότητας της καρδιάς τους, ώστε να ταπεινωθούν· και να τους θέσει σε μια πιο στενή και συνεχή εξάρτηση και υποστήριξη επάνω Του· και για να γίνουν πιο προσεκτικοί σε όλες τις μελλοντικές πιθανότητες αμαρτίας, και για άλλους δίκαιους και άγιους σκοπούς.15 Έτσι, οτιδήποτε που συμβαίνει στους εκλεκτούς Του είναι από το διορισμό Του, για τη δική Του δόξα, και για το δικό τους καλό.16

15 Β΄ Χρονικών 32:25,31, Β΄ Κορινθίους 12:7-9

16 Ρωμαίους 8:28

Παράγραφος 6. Όσο για εκείνους τους πονηρούς και ασεβείς ανθρώπους, τους οποίους ο Θεός, ως δίκαιος δικαστής, τους τυφλώνει και τους σκληραίνει για τις προηγούμενες αμαρτίες τους·17 από αυτούς όχι μόνο παρακρατεί τη χάρη Του, με την οποία θα μπορούσε να διαφωτιστεί το μυαλό τους και να ασκηθεί η καρδιά τους·18 αλλά μερικές φορές αποσύρει και τα χαρίσματα που είχαν,19 και τους εκθέτει σε καταστάσεις όπου η διαφθορά τους, τους δίνει την ευκαιρία να αμαρτήσουν.20 Με άλλα λόγια, τους παραδίδει στις δικές τους επιθυμίες, στους πειρασμούς του κόσμου και στη δύναμη του Σατανά,21 με συνέπεια να σκληραίνουν τους εαυτούς τους, σύμφωνα με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιεί ο Θεός για να απαλύνει τις καρδίες άλλων.22

17 Ρωμαίους 1:24-28, Ρωμαίους 11:7,8

18 Δευτερονόμιο 29:4

19 Ματθαίον 13:12

20 Δευτερονόμιο 2:30, Β΄ Βασιλέων 8:12,13

21 Ψαλμός 81:11,12, Β΄ Θεσσαλονικείς 2:10-12

22 Έξοδος 8:15,32, Ησαΐας 6:9,10, Α΄ Πέτρου 2:7,8

Παράγραφος 7. Η πρόνοια του Θεού επεκτείνεται γενικώς σε όλα τα πλάσματα, αλλά με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο φροντίζει την εκκλησία Του, και διευθετεί τα πάντα για το καλό της.23

23 Α΄ Τιμόθεον 4:10, Αμώς 9:8,9, Ησαΐας 43:3-5

The Reformed Reader Home Page  Copyright 1999, The Reformed Reader, All Rights Reserved